Bunu düşünmek bile bana çok zevk vermeye yetiyordu. O kızı sikecektim, başka yolu yoktu. Aradan birkaç gün geçti ve ben fabrikadaki işlere konsantre olamıyordum. Alper’le konuşmam gerektiğine karar verdim. Alper’i fabrikaya çağırdım, karakterli biriydi. Nazmiye Hanım da sürekli çarşaf giyen bir kadındı. Burada yaşadığım onca yıl boyunca bana doğru düzgün selam bile vermemişlerdi. Ama şimdi Nazmiye Hanım karşımda tek başına duruyordu. Ela gözleri, yüzünü örten kara çarşafının peçesi arasından parlıyordu. Selamlaştık, vedalaşmak için geldiğini ve aşure yapıp içeri girmemi istediğini söyledi.